kelebekleri öldürün ! yaşasınlar...
kül rengi olsaydı ayrılık...
avucumun içine alıp, üfleseydim. zamansızlığı öğrenirdi serçeler, kelebekler yaşamayı.. bir kere ölmediysen yaşayamazsın zaten... ve kelebekler bir kere ölür. serçeler hep dakiktir, oysaki zamansızlık.. üflesem, yeniden alevlenir mi , gözleri.. serçelere yardım edin, ona doğru uçsunlar, üflesem tekrar.. geceye uçuşsa saçları... kelebekler konsa, ayrılık lügatlardan kalkar! yakamozlar, bu kadar güzel olabilir mi? gözlerin alevlense, kül rengi ayrılığa sarılsam.. sarıldıkça da alevlense, avucumdan dökülse parkelere. şimdi hangi düş bizi sığdırabilir ki zamansızlığa ? serçeler kelebekleri öldürün ! yaşasınlar... |
yaşasınlar..
Çok güzeldi, yüreğine sağlık.. :)