ki
gizliyorum
parçalara ayırsalar bedenimi
nerden gelip
nasıl yerleştiğini
neden yayıldığını
bulamayacaklar…


pişmanlığım olsa da yataklığım aklanamaz
hafifletici sebeplerin tümünü
gidişlerinin sonrası
kapımın açık kalmasıyla
yitirdim…


yerini soğutamıyorum sevgili
nefesimi içe alıp
içe veriyor
körüklüyorum ateşi
derecen hep yükseklerde
düşürmüyorum aşağı
-başım üzerinde taşıdığım
yangınımsın-
rahat ol…


kar yağmış dışarıya
çocukların kar adamı
benim adamım olsa
âh keşke…


recmedilmeye yatırsalar aklımı
savunmaz susar
kıyâmetim alnıma yazıldığında başlamış
bitmeyen kopmalarında yine
yine sana savruluyorken
sükût-u ikrârımsın…


binlerce harf yollasam
temelli dönüşüne iknâ edemeyecek
geleceksin
gideceksin
bir parça dinerken ağrım
şükürlerim sonsuzlaşacak
artacaksın..

biliyorum
kıyamayarak ona
eskitiyorum gururu
yenisiyle değiştirilmeyecek kadar
değersizim şimdi…

soruyorum
kaç kırılma sonrası
toprakla buluşacak bu kalp…



bekliyorum…