...
.
umut hiçbir şey yüksek sesle hayal etmeli önce insan mantıklı olmaz mutlu bir kaza burada döngüsü yaşam bu hep böyle isyan... aslında kısa bir hikayedir gitmek gün gelir günah fısıltısını bekler yeni bir felaketi uyutan çok boyutlu dudaklar dokunur mümkünsüz kendi sesinin kanıtı yaprakları titrek gece çiçeklerine bitiş değil sabah değil soğuk yangın yeridir yüzleşme tutkusu hep okşamasa ya artık saçlarımı öylesine hastalıklı rüzgar hani su kuşları yalnız olmayacaktı kış gözleri beyazın esmer teni her defasında aşık olacaktı güneşe sırf gülmüyorum diye yazamam ben yaşamadan başkasının acısını öyle karanlıktır ki her yer değil mi iyileşemez kimse sonsuza kadar kimsenin gerçeğinde kollarıma gel düşgücüm odamıza geçelim umudu derinlerde diri tutan toprak yoktan oluşturduğunda içimi yattığı yerden doğrulan solgun nefesler açamadan gözlerimi ne kadar anlamsızda olsa tek nefeste veda yüzüme bakmadan içimi yiyen ölüler çektiğinde beni yanına rahat uyu ömrü uzun vicdanı matem seninle selamlaşmadık bile kokumdan tanır tarçın kokusunu tütsüleyen yeni güne yeni ölümler hemen gidiyorum ¿ |
Şiir içinde şiir
duygu içinde duygu
rahat uyu
ömrü uzun vicdanı matem
seninle selamlaşmadık bile
bu kısma özellikle bayıldım.
Sevgiler