Ne bulursan bende
İçim de sana karşı
bir mısradan daha fazlası olmamalı.
Biteceği ana yakın
daha fazla korkutmamalı ayrılık;
aldansak dahi onca zaman!


Gariptir,
el ele her mısraya şiir denirken
bize mi kaldı dışlanmak:
-tek tek toplanırken yaşamak!


Küsüp, dâhil de olabiliriz ayrılığa tez elden,
ama hiçbir manası olmaz
hiçbir gitmenin bir sebebi;
ölümden daha manidar dokunamaz saçlarına
benden başka.


Korkarken,
belki de kana kana içtiğimiz yaşlarla
sulama vakti iken umutları,
öpüşürken ellerimiz çıkacak yangından korkmamalı!


Çırılçıplak daha güzeldir gök,
daha mavidir, daha beyazdır ve daha pembe...
hiçbir sırrın gecesi bu kadar uzun kalamaz ellerimde.
Seni bıraktığım yerde,
ağlayan bir çocuk gülebiliyorsa hemen;
hem de hiç korkmadan, hem de beş parasız...


Gül yerine, karanfil koklayalı aldanmak alışkanlık,
buna da çaresi var hayatın.
Yine de çok önceden
çizerken parmaklarım karanlığa seni
hiç bu kadar büyümemişti aşk denen katilin rahmi.


Şimdi bütün masalları anlatıp, gitme vakti.
Ne bulursan artık ben de, içimde sana karşı
bir şiirden fazlası, bundan sonra olmamalı!