İlkbahara bekle beni demiştin
Hiç mi orda kış baharı bulmuyor?
Düşlerin mi yoksa sen mi değiştin?
Ayrılıktan aşka sıra gelmiyor

Okyanus mu iki şehrin arası?
Kaç saatlik yol ki şunun şurası?
O verdiğin ümitlerin süresi
Her nedense bitmek nedir bilmiyor

TALÂT ER

duyulmuyor ateşteki suyun sesi
kör kuyulara yürüyor zaman
uzun dünümüzden kalan
ölüm orucuna yatırdığımız sevgi
kemirgen bir sessizliğin içinde beklerken
tek duyulan ayak sesi
merhametini esirgeyen
gözlerimiz/ cellâdın gözleri


bile bile /dalıyoruz hüzzamın içine
tepeden tırnağa
yalnızlığı içeceğiz yıllar boyu...


/duvardaki gölge oyununu oynayan iki kişi
yaklaştıkça birbirine, çekiyor biri elini/



sustuklarımızı biriktiriyoruz
ve bekliyoruz put gibi
bekliyoruz sadece
konuşmadan/ nasıl yağacağız ki birbirimize?


iki karşı kıyıyız
ya da vadinin yaban iki yüzü
karınca adımlarınla
kendimizi geçiyoruz her seferinde

birbirimizi görmeden
dönüp başa yeniden
yeniden geçiyoruz
bu bölmeden bir ‘biz’ çıkmayacak
anladım /yekpâre olmayacağız hiçbir zaman!


gün geceye /gece güne bağlanıp duruyorken durmadan
çoktan, geri saymaya başlamıştı ayaklarımız…
dertop edilip, dürülmeyen sessizliğimizle
susuzluğa mahkûmduk


ve ben gittiğinden bu yana
değişen zaman perdesinde
hatmettim takvimleri

sesimin tellerinde kalan sesin
dalga dalga kulağıma akarken
geçti saydığım/ yerli yerinde saymada
bir fukara avuntusu dilimde hâlâ…


/yeniden, kapıları zorlama
zorlama kapıları kalbim
bu aşk kelebeğin yazgısı/


içimi karıştıran eski günlerin sesiyle
kara humma kadar tekinsizim kendime!

amansız gururumuza yenilip
ayrılığı akıldan ayaklara
düşürmüştük bir kez


gözümün gölgesinde bir sanduka durmakta şimdi
nef(e)simiz teslim bayrağını çekmiş
k(m)utlu bir ölüm bekliyor ikimizi
bitecek bu anlamsız savaş


biliyorum, farklı yerlere gideceğiz
yollar, ta başından beri
zaten /hep farklı değil miydi?
sere serpe yaşanmadı bu aşk bundan ötürü
ve bitti baharın lâle coşkusu
çarçabuk/ yazı yıkıp geçti hüznü


hazan devrildi üstümüze
tin sarardı / ten sarardı
gece kuşağını sardı belimize
sonsuza dek borçluyuz
imkânsızlık / imkânımız
okyanusu yüzmek kadar!...


Hâdiye Kaptan
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.