AhmakSen asla benim gibi ölemezsin Çünkü ben hep kimsesizdim Yani kimseyle ölmedim. Ve sen bilmezsin Kurduğum kaç cümle içinliydi Ve kaç cümle için, niçin dediğimi Şimdi kelime oyunlarını bırakıp Ağlattığım bulutların kimsesizliği düşünmeliyim Biri birine yaklaşacak olsa Rüzgâr hiç durmadan iteliyor diğerini Ve biz de yağmur diyoruz bunu inatla Hâlbuki kimse bilmiyor onların neden itelendiğini Hâl, bu olmalı ki bir bilen bile çıkmıyor yağmurun dediğini II İsmim yağmur değil ama itelendiğim ömür içinden Yetişemediğim gökyüzünden Ayak basarken yeryüzünden Ağlıyorum sana. Sağanak, kırkikindi, ahmakıslatan… Ne varsa onlarla. Şu gökyüzünü tutacak biri olsa Kurak bir çöle dönerim Sahraya eş çoraklıkla III Ve sen benim gibi ölemezsin asla |
ne de toprak bensiz gitmeleri
şiirle efendim...hoşgeldiniz...