VukuSarıl boynuma Utku Ver yer bırakma hiçbir ölüme Önümde duran kara yazı çevir bahara Ve soranlara ilk mi son mu? Hiçbir şey söyleme… Çok bekledim kırkikindi vakitleri. Vakitlerini bekledim gece kuşlarının Karanlık ışıkları görebilmek için Sonra ışıkları söndürdüm Ben anlamdaş kelimelerle seslenirken sana Utku Vuku bulan hiçbir gündüzle sohbet etmedim Dilim tutulmakta şimdi Ne yemeğe açılıyor ağzım Ne de biz olunca çay sohbeti İnce belli bardağı tutamıyorum Kimsenin elini de tutmadım üstelik Artık sor bana Utku, biz kimdik? Tırnakları uzun yalnızlıklar göğsümü söküyor Her biri yeni yazlar yazıyor fikrime Ben zikrimi hesap ederken Daha önce zikredilmiş bir kimsesizlik oturuyor dizlerime Kalkamıyorum gidemediğim yerden Git veya kal demeden sen Sar beni Utku ömre sararmışken ben Kimseye hiçbir şey söyleme |