Kara AydınÇöplüğe atsaydın sevgiyi naylon bir torbada toprağa ekseydin,başağa dursaydı yürek gölde nilüferler açsaydı ışık boyunlu bir kuğu süzülseydi başını gömseydi suya,kökleri gibi çiçeğin bir yağmur damlacığına bıraksaydın kirpiklerinden düşseydi yolcuların terli alınlarına yansısaydı gecesiz bir ay çocuk gerçeğini çizseydi ressamın elinde kara gözlüklü adamın düşleri ağarsaydı bin ekin susmasaydın sevgiyi dağlara bağırsaydın su bağrını sunardı dağ ,bülbül dilinde bir meşe toplardı yeşilleri bir araya kiraz kulağına takardı kızların patiska örtülerine işlerlerdi menekşe ,gül açılırdı sevda yumak yumak ellerde bir ele kazısaydın dokunuş selinde şenlik yerine dönerdi büzülmüş kalabalık diriltmek adına ölümü alnına yazdığın halk kara silâhtan daha kara, kara aydın köklü ,topraklı sevgiyi alsaydın eline yok saymasaydın yeterdi ölüp ölüp doğmaya bütün yüzlerim gülerdi mavi baharlı güneşli gece,kız yüzlü ay ince bir adamın dilinde okurdum yaşamı sıcak bir çay gibi içerdim sonra benden öğrenirdi çocuklar gülmeyi 5 12 1993 |
bütün yüzlerim gülerdi mavi baharlı
güneşli gece,kız yüzlü ay
ince bir adamın dilinde okurdum yaşamı
sıcak bir çay gibi içerdim sonra
benden öğrenirdi çocuklar gülmeyi
yazan yürek var olsun kutluyorum saire dost