Sessiz Kasaba
kimsesiz ağustosların kasabasında
kalakalsam da bir yanım hep sende arkadaşlarımla paylaştığım sessizlik daha saran daha sıcak olsa da...sende... bozkır rengi uzaklardı ağustos kasabam mülayim trenlerin belki ayda bir uğradığı kahvehanelerinde ihtiyar anılar demlenirken aklımda an be an kırmızıyı ince nazlı sevişin... kimsesiz ağustosların kasabasında duyumsadım sevgiyle büyüyen sessizliğin mağrur çığlığını ağaçların ırmaklar boyu hışırdayarak anlattığı büyülü çocuksu masallardan esinlenerek attığı... sessizlik kasabasında öğlen uykularım sahipsizdi hayata kuşkulu uyanmalarla yorulurken saf düşlerim kirli sarı yağmurlara kadar sessiz beklemeyi öğrendim şimdi ağustoslar daha kimsesiz ama ben sessiz değilim... kağan işçen |