İki Tane İzmirBütün zeminlerde okunabilsin diye sesiniz Önce bir şey oldu yüzüm - asırlık duanın son okunuşu - Ve bir cümlenin sonuna -A- sırf biraz daha dinlensin diye Biraz daha unutulsun diye ölüm. - O’nu unut. Gözlerimizi açarken... O acıyı... - Ben... Gözlerimizden çok korkuyorum gözlerimizi açmayalım - Sabahları bir anne beklemiştik doğru ya - Ağlarken yüzümüz cennete, ağlarken duvara Çünkü çok utanırız Allah’ım -bir umut- Biraz daha sussunlar diye, gitsinler diye içimizden. - Bunu asla unutma... Cama dokunan küçücük ellerimizi. - Yalan bu… (Ellerimizden çok korkuyorum) Belki hatırlarsın sen. Kavak ağacını, elmas gülüşleri, yorgunluğumuzu O’nu... Ve mutlaka - Sarmaşıkları. Unutamıyorum! Evlerin önündeki ayakkabılarsa bütün bunlar Titrek bir sesse hayat. Sadece buysa. O zaman bir başka vazgeçerim senden Senin ellerini bir başka bırakırım Kıvrılıp anneme, kıvrılıp annelere… |