Bütün zeminlerde okunabilsin diye sesiniz
Önce bir şey oldu yüzüm - asırlık duanın son okunuşu -
Ve bir cümlenin sonuna -A- sırf biraz daha dinlensin diye
Biraz daha unutulsun diye ölüm.

- O’nu unut. Gözlerimizi açarken... O acıyı...
- Ben...

Gözlerimizden çok korkuyorum gözlerimizi açmayalım
- Sabahları bir anne beklemiştik doğru ya -
Ağlarken yüzümüz cennete, ağlarken duvara
Çünkü çok utanırız Allah’ım -bir umut-
Biraz daha sussunlar diye, gitsinler diye içimizden.

- Bunu asla unutma... Cama dokunan küçücük ellerimizi.
- Yalan bu…

(Ellerimizden çok korkuyorum)

Belki hatırlarsın sen.
Kavak ağacını, elmas gülüşleri, yorgunluğumuzu
O’nu...
Ve mutlaka

- Sarmaşıkları.

Unutamıyorum!
Evlerin önündeki ayakkabılarsa bütün bunlar
Titrek bir sesse hayat. Sadece buysa.
O zaman bir başka vazgeçerim senden
Senin ellerini bir başka bırakırım

Kıvrılıp anneme,
kıvrılıp annelere…