aynı kitap da kabustuk
milyarca bakış:
-biraz abis, biraz da habis
yağmurdan söz etmeye yasaklıydık
eylemlerimiz vardı söylenecek sözlerimiz gibi
susmak; içli bir günahtı
yarım bırakılmış yarınlar masasında


ayrılık zamanları iliklenirdi yanaktan öpüşmelerimize
sen sağ elimdin
ben de sol elemin
sorular sorardık birkaç defa
tezkeresi gecikmiş bir asker telaşında
yavuklumuzu gözlerdik bebeklerimizde
ters dönen kaplumbağa ağlardı
kahverengi heveslerimizde
ölmeyi isterken beraber


herkes yaşıyordu
bunu bize itiraf eden şarkılarımız kadar
kısalıyorduk
gölgelerimizde geri çekiliyordu taarruzlar
deniz tuzuna banıyorduk hasretliğimizi
kuşların resmini çekiyordun sahilde
kuşlar öpüşüyordu
utanıyorduk


alelacele yalnızlıkları kilitlerken çekmecelere
fotoğraflarda hep güzel çıkıyordun
kendimi ise sevmezken hiç
kızışların kadar özerkleşiyordu bakışlarım
sana ait masal yazıyordu efes
tepesinden bir orduyu boşaltırken saçların
yetişmek için koşuyordum sana sokaklarda
geçmişin bir ismi var iken sen gibi nefes nefes


kağıttan evlerimizde
birkaç aylık posterlerin sergisiydi zaman
sağanak bir iz yakıyorken kırışık sevinçlerimizi
aşkın icrasına kabul bırakıyorduk ümitlerimizi
hayat aynı oyunu oynamaktan bıkmamışken henüz
yarı yarıya üşüyorduk çekyatlarda


mihnet d/uyamadığımız modern yaz aşklarına
kahır sererken her saniye
’olabilir’ çekilişine vuslatı yazıyorduk
alnımızdan terler boşalıyordu şehirde
deniz sakindi yine


y/üzmek için çok soğuktu vakit
y/arım bile kalmamıştı aşktan bize


dilbilgisi yüksek ayrılıkları çantanda sakladığını
hiç söylememiştin b/ana
cüzdanını açtığın anda
damlamıştı cümlelerim n/oktana


soluklanamak bile günah olmuştu seninle aynı şehirde
aşktı cicoz;
hasretindi içimde siroz
anladım bu şon şarkıda tamamen bittiğinde


...