Nefis Ocağında Bir Çöp Bidonuyarım kalan aşkların en sahih hadisidir ağlak feryatlar gülücüklerinin sağlıklı olmayan merhametsizliğinde ayrılık damarımdan huşu ile saf tutarken bütün hemoglobinleri aynı sarı çöp bidonlarında sargı bezlerinin kalıntı tarihi mevcut mola veren bir saçmalığın pis bir şakasında aruzlar günah pencere önümde yapraklarına sarılıp intihar ederken sivrisinekler güvencesi verilmiyor hiçbir hayatın sonsuzluğuna asırlardır herkes aynı yalanın yetim bir evladı eklenti sürçmelerde altıçizili yazılmışken denklemler sebep midir; inanmıyorum şairlerin mutluluğuna. nokta koymanın ithaf edilmiş yalanlarında çocukların pijamalarına sarılmış bir yürek ararken her kadının gagasında yine iyi niyetli gelecekler ummak ne kadar da kötü limitli mutlulukların yürekten sarkma yaşıda yok nihayet ölüme ait derlemeler okumaya başlayabilmişken bunu nedense unutuyor delik deşik tüm ümitler pencere önüne sıçmış bir kuşa kızmaktan vazgeçtim suçluyu buldum galiba, azmış yine benim kötü nefsim . |
çocukların pijamalarına sarılmış bir yürek ararken
her kadının gagasında yine iyi niyetli gelecekler ummak ne kadar da kötü
Yine de kötü nefse sormak lazım. Güzeldi şair. Kutlarım. Saygılarımla