kaç tüp kimya gerekir öldürmeye içini
asit yeterli, asetik olanı bakınca akılda kalan bir tarz da
bir kuşu öldürür gibi
sıkmalı insan boğazını

tabii, şuur bir yere kadar idare edebiliyor
iç cepleri sevdiğimi de anlatamadığım dışarıda kalanlar
bilmiyorlar üçüncü tekili
başı öne ilk eğilen de ben değilim
değişmesi gereken bir buji
gerektiği kadar lakap
arka sıralarda oturmayı severken
nasıl da iltihap tutar insan kalbi
çıplak bir manken kadar duyarsız iblis bu konularda
gülünce gül açıyor
saçları bok sarısı

istikrarla küfredince manken zehirlenebilir
adını koymaya gelince motor sözü hoş olabilirdi
fahişeler ağızlarından çıkarabilselerdi o sözü
indirip tam önüne
bir hatim bitirmiş rahatlığıyla
tanrı ne güzel diyen çocuğun gözlerinde
yazan sevişme üşengeçliği
dergilere kapak yazmazlar öylesini

sini içinde lokum, diş yumuşar çay kahraman
yazdan bir alıntı ağız tülleri ürperir
açılırken güzel tutar kemanın tellerini tabip
stetoskop soğukluğu
iki kıç arası maden kazası

demiri ben eğmedim
tanımsızlığından gözbebeğimin kıyılarında kanlar ağırlarım
parmağımı emince tatlı gün
motoru yağlamadan binmemeli iki ayak
bir de
hiçbir halı sofra bezi görmeden
ölmemeli

buraya kadar
şimdi ayakkabılardan da kurtulmalı
ne olmuşsa olmuş, daha olmuş olan olmamışsa olmasın diye
dışarıda başka şeyler var
iskelede biraz yosun kokusu
baba demirinde pas
gemi de martı
a, ağzınla ilaç yutan bir deli daha sarılıp beline dans ederken müstesna
öğesi hatıralardan çıkarılınca giz de gizli
kül sigara kaderi

bir de tork
n’olur aynaya bakarken gözlerimden değil, sahibinden kork
biraz hasarlı bu işler
yeni sözcük aranır da
profesör, canım yanıyor
rutubete binaen bu yanık çoraplar iyi iş yapıyor

insan işte, blues, muz, tuz fark etmeden toprağa yakın
bu kadar yüksek bina
tanınıyor korkusunun kokusu

peace işi de pis
motor silindirine kadar zor
iki ayak kalp yanlışlığı barındırır
tırnağına kadar Hayyone

yazık olmuş teknolojiye
motordan içeri ses alıyor