Davetsiz misafir
’ Davetsiz misafirdi
Serçe parmağıma yapışmış çekingen bir çocuk gibi Gözlerinde aradığım aşkı gözbebeklerinde kaybettim Ellerimle emanet etmiştim sana kendimi Canımı yakıp öyle geri verdin. Emanete hıyanet bu mudur sevgili? Lütuflar saf olmalıydı,sesin tenime dokunmalıydı Ellerin eline dokunurken ellerimin izleri Ben bu ilgisi kayıp şehrin prensesi O masal öyle değil... Bir mutlu sona tutulmuştu tabii Sen tek ’son’ a adadın bizi. Nefretime hoşgeldin davetsiz misafir, Gözyaşlarımı içmen için buyur ettim. Hoş, geldiğin gibi git diye... HOŞgeldiğin gibi hoşgit diye... ’ K |