Yüzümde İki Yalnızlık

sakinleşir ay ışığına bakışlarım
ipek yumuşaklığında bir karanlıkta
yüzümde iki yalnızlık metni gibi
arayan bakışlarımın sonrasızlığı

kestane şekeri renginde gelir güz
dingin yansımalarda acılaşır sesim
sorular sorarım yüreğimin ömrüne
zaman evsiz pencere sana baktığım

ceviz ağacının altındaki iskemlede
taç yaprağını saydım tarhlı dudağının
yaz tatillerinin pazar ıssızlıkları kadar
sustum sadece yazılmamışlığını öptüm

anısı akılda eprimiş bulutlara mı kaldım
tuzun suyun ekmeğin içeriğindesin oysa
kır yüklü bir ilkyaz heyecanıyla düşlerken
kirpiklerinin ılık yağmurlu tortusunu

tınısı soylu seslenişlerin ardında hasret
ve kırılgan umutlara gebe şarkıların
kekre gölgesinde akar hayat kendi halinde
sevmekte özlemekte kavuşmakta şiirde cömert

içimdeki kentte bile ulaşamadığım gülüşün
bağladı bekleyişlerimi yeryüzüne toprak nakışlı
kirpiğime serptiğin acılı bereketin hasadıyla
kolum kanadım kırık özeniyorum kuşlara








Kağan İşçen