Adana’da Sevda

eski tadlarda kaldığımla ağlıyorum sokaklarda
çarşı kokulu kaldırımlarda eğreti türküsünde sevdanın
yamaçları emekçi gönenciyle mağrur
gurbet hatıralı mütebessimliklerdeyim bilsen kardeşim

bir bardak suya gönül koymuşum
özlem kısrağının üstünde diyar-ı sonsuzlukta
huşu içinde dam güvercinleriyle çocukluktayım
sıcağına kurban olduğum Adana
dürüst mert cesur ve yürekli canların yüreği
canım çukurova...

yenilmez kahramanlığıyla toroslar
sis mis tanımaz adım kağansa
onurumdur
arkama aldığım şu meşhur köylü vuruşkanlığıyla
yenilmem hiçbir yoksunluğa...

kahvehanelerinde derdim unuttuğum
cibinlik düşlü yazlarından geçemediğim
işçi mahallelerinde akşam
bütün sadeliğiyle doğallığına mutlu
sevda Adanada hep mi böylesine esmer
hep mi böylesine umutlu
sevda Adanada
Adana kadar
Adana gibi
sıcak
sıcacık
bilsen kardeşim...

güneşin ilk göz ağrısı
açık kirli göğünde ilk ufkum ilk emeğim
kasnaklım*
toprağını yar göğsü bildiğim
hasretliğime hızır serin soluğuyla seyhan
her anı her sokağı aşım işim eşim
mezarım olsun istediğim
düz damlı güneş sarısı rüyalarından uyanamadığım
Adanada sevdanın kederi bir başka terli
sevda Adanada ne gözden ne gönülden ırak
sevda Adanada kan tutması gibi iç yakıcı
sıcak
sıcacık
bilsen kardeşim...


* uçurtma








Kağan İşçen