UMUTLANDIRIYOR BENİUmutlandırıyor beni yüz yıl öncesinin bir şiiri kalk uyan! dört duvar arasındaki iskelet karşımda ahşap duvarlı eski han çatılara dökülen koca dut cam önünde güneşleyen ,bu yılın kedisi sabah çantasıyla ekmek getiren komşum kalk gözündeki eskiliği at bir yazı çiziktir duvarlara önümde boş tuval,boyanacak manzara her acıda gülümseyen kadınlar çiçekleri suladılar, ev önlerini süpürdüler güneş yeşillerin üstünde, tembelliği dövüyor yarım minare yapılıyor ;burası Türkiye en çok sevdiğim bitirilmemiş manzara dört duvar arasında putlaşmış insan yıllanmış iskelet topla etlerini böceklerden canını al tanrının elinden yürü! Şiir kalk dedi , topla çalıntı güneşi kaçmasın buz teninden yüksek çatılara etlerin lime lime olmadan bir kilime sarmadan bedenini sunulmadan yılanlara yem sanatın görkemiyle kalk! beyaza boya şu karanlık duvarı çocukların pembe yüzlü oyunu kelepçesiz eller çiz güneş yağmuru yağsın kiraz altında kız oğlana dil çıkarsın oğlan elinde kaval ,türkü yaksın 08- 1990- Nazik Gülünay |