Kuytudan Kurtaran ŞiirŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Öyle susuz, bir köşeye büzülmüş otururken, cümlelerimin beni terketmeyeceklerini ve onların üzerinde bir hakkımın olduğunu biliyorum." Ingeborg Bachmann
kavruk bir çocuk
ardında boşluk elleri buz teni ayaz ah sarılsam ısıtsam biraz gözlerimin benzeri ne çok giz biriktirmişsin içimin eylül serçeleri kadar sessizsin ruhun uykuya dalmadan kaldır bakışını gülüşümde hiç ölmeyen gündüzler var seven gözlere bakmak tek haz uzak dağların türkülerinden geldim omuzlarına leyl bulaşmış sızılarını silkelemeye gönüllüyüm kuşlar öylesine aç uzat ellerini konuş konuş biraz hüzün gelipte gitmeyen konukmuş alnında üzgünmüş saçlarının rengi iz bilmez şaşkınlıktaymış yaşama geç kalmış yazgı dudaklarım ve dudakların gibi soluk soluğaymış kimsesizliğin öpersen anlarsın cennet yanıbaşındaymış bahar havasıyla devam edermiş hayat kuşlar öylesine bitap uzat ellerini dinlen dinlen biraz ben suskunu görünce ayakta kalmış muhabbet mavili seslerle ismini heceleyen aşk rengini gün batımlarından alan yaralarımı göğüs kafesime sakladım güneşin tepesinden sana sesleniyorum bir mum yak çocuklar gibi düşün küçük dozda ölümlerden korkulmaz karanlık beni de yakalamadan uzat ellerini yaşa yaşa biraz |