Bakma Sen Kusuruma.
Dur hele yâr, konakla kalp kapaklarımda..
Kusura bakma, biraz bakımsız, hayli yorgun haldeyim; Ortalık da dağınık, giren çıkan belirsiz ama rahat ol, sağlam yerdir... Bakma sen güvenimin rutubet kaptığına, İçinen kopup yüzüme çarpan samimiyetini görmeyedursun, O vakit salına salına ortaya çıkıyor. Bakma sen uluorta sevdiğime, Utangaçlığım, en fiyakalı samimiyetimdir benim. Avlusuna bırakılmış ciddi ayrılıkları var içimin; Bir selâ daha okunmasındandır geriye gidişim.. Bakma sen parmaklarımın kusuruna, İşgüzâr olamadılar hiç, içten geleni dışa taşıma konusunda. Yorgun olmalılar, milim milim gezdikleri için yüzünü.. İkrâm da edemedim ya şöyle bol sadakatli bir sevgi. Olsun, Buralarda soluğun kaldı, kokun sindi... Soludukça solu/ma tembihlerim seni sevmeyi, Sen kal sağlıcakla. [H.H] |