Sevmek en büyük cesaret ve kahramanlıktır. Kahramanlık ise almadan vermek, tüketmeden tükenmek, ölmeden yaşamak, yakmadan yanmak, bıkmadan doymak içindir. Sevginin iktidar olduğu yürekler ve beyinler, kargaşanın ve kaosun cafcaflı devrini sürdüğü, acıların katmerleşip sağnak sağnak yağdığı zamanlarda karşılarındakilere barınak, sığınak, tutamak olmak için gönüllü neferlerdirler. Yalnızlığı bu denli içten hissetmek buna delalet etse gerek.


Bir hayalin peşinden sürüklenmek, aşk acısı çekmek ve yüreklerde bir kıyameti koparmak bu denli güzel şiirle ruh halini resmetmek nasıl bir ustayla karşı karşıya olduğumu gösteriyor kanımca...
En dikkatimi çekense bu şiirde ,

""bil ki seni anlattıktan sonra gideceğim bu şehirden
eğer peşime düşersen kırık kalp parçacıklarını izle
istersen gelirken topla onları
uzaklardaki sahilde ölü bir adamın göğsüne koyarsın belki
kim bilir
diriltirsin yine!"" bu bölüm oldu....

Hala bir umut var sevilenin dönmesine dair...Sevende ki asaletin güzelliği öyle çarpıcı ki kırık kalp parçacıklarını izle diyerek ne kadar kırgın ve manidar olduğunu dile getirmiş...



Bütünüyle tam bir serbest şiirdi. Yalnızlığı ve aşkın acı tarafını bu denli hisli anlatabilmek için onu yaşamak gerek….


Yüreğinize nice şiirlerin yağması dileklerimle…