Biz ne kadar da unutalım desek de bazı yaşanmışlıklar unutulmuyor.Yürek hükmetmiyor unutmaya ve bu şiiri yazdırıyor.Güzeldi dost kalem.Yüreğine sağlık.Selamlarımla...

artık çekip gitmeli buralardan
….

ya kendimizden nasıl gideceğiz,
kaçabilecek miyiz kendimizden:)

eline sağlık, çok güzeldi
var olasın...
saygımla...

''Artık çekip gitmeli buralardan.''

Ne kadar ince ve hassas duygularla örülmüş duygu seli dizeler.
Hangi ölüm daha büyük olabilir ki unutulmaktan.
Tebriklerimle saygılar.

İsterdim ki, her gidişin bir dönüşü olsun! Ardından buğulu gözlerle el sallayanların, yüzlerinde kocaman bir gülümsemeyle kollarını açtıklarını da görebilsin her insan! İsterdim ki, söylenmemiş sözcüklerin, kurulmamış cümlelerin değil, sadece; söylenmişlerin, kurulmuşların pişmanlığını duyalım; “üzgünüm!” diyecek zamanımız olsun!
Bağışlanmayacak kadar büyük olmasın suçlar! İsterdim ki, sığınacak bir liman bulabilelim fırtınanın ortasında; yürek dardayken, vazgeçme!” diyecek dostlarımız da olsun!
İsterdim ki, kaybetmeden önce ağlamayı, söylemeden önce düşünmeyi, nefretin tuzağına düşmeden tartışmayı da bilelim.
İlla, “savaş” tehdidi altındayken atmayalım, “barış” çığlıklarını...
İlla, sevilmemiz gerekmesin, sevebilmek için!
Dünyanın yalan olduğu genellikle bilinir de, hani bazen söyletirler insanı; “Dostluk, sevgi yalanmış!” diye... Gelip geçici dense, dilimizin ucundadır; şan, şöhret, güzellik... İsterdim ki, kimsenin aklından çıkmasın, gelip de geçtiğimiz...
Bir yolculuğu güzel yapan, yanımızdaki insanlardır ve her birimiz, bizlere ödünç verilmiş bir hayatı yaşarız. İsterdim ki; kadri, kıymeti bilinsin; aynı zaman dilimini paylaşıyor olmanın!
Kimse susmasın konuşması gerekirken; sadece, kazanacakları kavgalara girişmesin insanlar!
Düşlerimiz olsun, kimsenin cesaret edemediği türden! İsterdim ki; acı rehberlik etmesin mutluluğa; ölüm, gözümüze sokup durmasın hayatı; hasrete ihtiyaç duymasın vuslat! İhanetin karası sürülmesin alnımıza, ayazı vurmasın gözlerimize; kağıt üzerindeki gibi, öylece durmasın yüreğimizde sevgi, bir işe yarasın! Yaşlılar kimsesiz, gençler yarınsız kalmasın. Hazan değmesin gülümseyen yüzlerine çocukların! Başı önde gezmesin insanım; aynalar, kırılmasın utancından! Bana dokunmayan yılan bin yaşamasın, çuvaldızı tatmadan, saplanmasın iğneler! Boşlukta sallanmasın uzatılan hiçbir el; bulunsun, her selama bir karşılık veren! İsterdim ki; acılar acımız, sevinçler sevincimiz, haksızlıklar kavgamız olsun! İsterdim ki; hepimizin bir türküsü olsun yüreğini titreten, bir şiirimiz olsun umudun tükenmediği, bir amacımız olsun, uğruna bir ömrün harcanacağı türden... Bizsiz, bir hiç olsun şu kainat! Gel gör ki, mükemmel bir dünya değil yaşadığımız; görünen o ki, mükemmel de olmayacak; ne O, ne biz! “Bir insanı sevmekle başlayacak her şey!” demiş, Sait Faik Abasiyanik... Isterdim ki, bir insani sevmekle başlayalim! Ama, öyle böyle degil, her şeye rağmen,barışın sicakligiyla kalin şâir...

gordion tarafından 7/13/2011 5:16:20 PM zamanında düzenlenmiştir.

yalnızlığın sesinde dinlemeli biraz kendini
kuruyan yaprakların serin gölgesinde
ne sıcaktır elleri sessizliğin
çığlığı değer bir kum satinin masum cesetlere
habersizcede olsa yaşayan
ölü ruhlardan
duyabilmek için yürek seslerini
en çok da kendi içinde kaybettiğin yıllardan


artık çekip gitmeli buralardan
….

güzel dizelerdi güzel anlatımdı saygı duydum yazan kaleme