İlk ve Son

öyle bir acıktım sana
seni sevmeye
konuşmayı
inançlarına ters özleyişlerinle eskimemeyi
bak hala birgün geleceğim diyorum
değiliz daha eşiğinde son oyun çığlığımızın
ve ezilmiş çimenler kokarken
susuşumuzun heveslerimize küskün ırmağında
bak hala birgün geleceğim diyorum
sakla yokluğumu derinden hissetmişliğini
seni bir tomurcuğun açılışının narin yolculuğunda
alacağım kendinden sakla sendeki yokluğumu
farkında olmadığın ilk ve son yolculuğumu

gece geç vakitlere dek otururduk
bakışlarımızın özlemleri hayrete düşüren sınırsızlığı
dudaklarımız kalem olurdu
yüreklerimizin hırslı sayfalarına
gidişin eğri kaldırımları dost bildirirdi
gönül ağrılarıma acılı bitab yıkık
el ayak çekilirdi yalnızlığımdan bile
ömür üvey kardeşim olurdu yaşamaksa analığım

Kağan İşçen