Yeni Çağ

Elif Yağmur’a

Şakağımda kırağılar
Ağırdan çöken yalnızlık
Geceye kim gelinlik giydirdi
Dul kadın heybetinde
Ellerinde yeni gelin kınası
Annem o benim
Koca gözleriyle üstümde
Titreyerek okşuyor saçlarımı
Çeyiz sandığında gençliğim
Deli çağım güncemde

Yağmurumda gökkuşağı
Heybemde yarım bırakılmış sevda şarkıları
Bir mum
Işığında gözlerin
Alevden bir çığ
Tarihe ismini resmetmiş ellerim
Fatihten sonra yeniçağ
Yollarında yokuş, yorgunluk
Anne rahminde yeni hayat
Aşka düşülen imza
Şiirde yeni çığır ismiyle

Kışa gebe sonbahar ayazı
Eller çatlak
Bir dilim sohbete özlemli gözler
Sözler bakakalmış
Yüzler solgun
Hüzün başköşede

Evin her köşesinde ıhlamur kokusu
Bir telaş var
Hayrola komşular yoksa bir gelen mi var
Kapıyı döven Yağmur olmalı
Ondan bu sert vuruşlar
Bu irkilip kalkmalar
Bu doğum sancısı kıvrılmalar
Ondan olmalı...

Soyunup çıkmalı bahar gibi sokaklara
Çocuklar gibi elinden tutmalı yarınların
On yıllık bir beklenti
Bakıp kaçan gözlerin tam aralığında
Kasım gibi bir aya imzasını atıp
Ve atıp koca bir mevsime kendini
Hüzünler doğurmalı
Vurmalı camlara
Buğusuna adını düşmeli
Bir sabah açmalı kollarımda nur gözlerini
Saçmalı gülüşünü gül simasıyla...

02.11.2008-Ağrı

Güzel bir anlatımdı şiirinizi kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.