Ellerim Düşmanım
Ellerim artık düşmanım benim
Ellerim ki ayrılığa açılan kapı Buz tutmuş ellerimde tenim Tüm kopuşları kapatmış üstüme. Umut vermiş tüm vedalara Esir düşmüş vefalara Ellerim sana uzanan bir an artık aklımda Rehn’edip sensizliğe sevdayı Salıp sessizliğe ömrü Bir yol hikayesi ellerim... Ve ellerin Ömrüme ömür eken ellerin Bahar sabahına uyanmak kadar sakin Kış gecesinde sarılmak kadar sıcak Ürkek ve kaçak Ömür verilesi lakin Ömür söken ellerin Onlar şimdi “ellerin” Ve ellerim, Artık düşmanım benim... |