ENFRARUJ KENTİ ARAMAK
Kayıp bir kentin izine düştü
Yılları sırtlamış yorgun ayaklarım Gece elleriyle iterken gün ışığını Görebildiğim son ışık süzmesine Adak adadı bakışlarım Kırağı düşen yürekler ısınsın diye. Sedef bir ölümü tutuyor ellerim Üstüm başım bembeyaz Ömrümün kırçıl saçları dökülürken Üzüntülerimin furyasında İyice harlıyorum gözlerimi Füme bulutlar tutuşsun kirpiklerimde. Ruhumun galasında yarının fragmanı Sanki harikulade bir eser bulmuş gibi Hayıflanarak oynuyor Oysa gacırdıyor dünüm Aşina olduğu bu senaryoya Estetikli yaşamlar boğuyor artık Kaçasım var eşantiyonlu yüzlerden Neşterli yaralarımı saklayasım küflü bir hayale sarılarak Ardına düşesim enfraruj kentin … |
Neşterli yaralarımı saklayasım
küflü bir hayale sarılarak
Ardına düşesim enfraruj kentin …"
Kaçmak çözüm değil ama benim de kaçasım var...
Hem daha iyi değil mi kaçmak, küflü bir hayale sarılmaktan... dedim ben de ve kutladım...
Sevgilerimle...