NE ZAMAN SENİ DÜŞÜNSEMNe zaman seni düşünsem Aynada yüzüme Dilimde sözüme küsüyorum Bedenim zifiri bir geceye dönüyor Gözlerimde ışıltılar sönüyor Binlerce hüzün üstüme yıkılıyor Kulaklarımda kırılmamın sesi Sesin içinde sanki ölümün nefesi Sanırsın ki bütün ömrüm o nefesin içinde yakılıyor Ne zaman seni düşünsem Bütün yıldızlar siyaha boyanıp Gecenin yüreği kanıyor Ateş böcekleri kendi ateşinde yanıyor Yaşamayı bir kenara koyuyor Düşüncemin elleriyle yüreğimi oyuyorum Ne zaman seni düşünsem Umudumun içindeki her tomurcuk Zemherilerle kucaklaşıyor İçimde gözlerini kapayıp bir çocuk Boynunu büküp uzaklaşıyor Hissediyorum Renkli bilyelerini kırıyor avucunun içinde Bilyeler ki gözyaşı içinde Çoktan gömmüş uçurtmalarını Zoraki atıyor titreyen adımlarını Yüzünde bitimsiz hüznü Üstünde kayıp bir gökyüzü Yürüyor bilinmezin içine Ne zaman seni düşünsem Susuyorum Söylenecek binlerce söz var oysa Mesela “Gelsen alsan beni Suskunluk giyinmiş dilimi soysan Alıp sevinç çığlıklarının içine koysan Avaz avaz seni seviyorum diye bağırsam Gelir misin çağırsam?” Demek varken diyemiyorum Biliyorum gelmezsin Gelecek olsan gitmezdin İşte bu yüzden Ne zaman seni düşünsem Bin kere düğümleniyor Bir kere çözülemiyorum Ne zaman seni düşünsem Düğümlenip öylece kalıyorum İHSAN TURHAN Şiirime güzel sesi ve güçlü yorumu ile can veren Deniz Uzuner hanıma teşekkür ederim... |
yorumu da çok hissettiriyor hissedileni
tebrikler teşekkürler