hayran kalmamak mümkün değil şiirin diline
sevgilerimle

ölümün kıyılarına
sarı renkli kaderler yerleşir
izi silinmez
gölgesi olmaz mutlar sahiplenir


hep bir adım geride
bir adım önde


tebriklerimle...

.

selin yıldız tarafından 2/19/2012 2:18:08 AM zamanında düzenlenmiştir.

küçücük evlerde kocaman yüreklerle sımsıcak bir ömür yaşamak ne mutlu.
lakin her kelebek aynı acıyı, aynı yarayı hatırlatıp kanatıyorsa...

bazen kelebeklerden bazen kıyılardan bazen kavak ağaçlarından uzak durmalı.

insan olmak ne zor bu dünyada. her şeye dimdik durabilmek.

"Bir gün rüzgar çıktı
Evimiz yıkıldı
Ve O’nu kaybettim."


ve bu dizeleri ancak bir şair söyler ve yeniden yeniden yeniden okutturur.

Yapraklı Kelebek Evleri



"Küçük kızın kelebek kanatlarına"

Eğer şimdi ölmüş olmasaydı
Büyük bir kelebek olurdu
Okul piyeslerinde ve
Aşık olduğu çocuğun omuzlarında.
Yine ilk günkü gibi
Ağaçlı yollardan babasına koşardı

Ve babası O’na şöyle derdi:
"Seni bu dünyadan koruyacağım!"


Bir gün çok küçükken ikimiz
Kavak ağacı yapraklarından
Ev yapmıştık.
Büyük insanların asla giremediği...


"Hep burada duralım istersen
Kim çağırırsa çağırsın gitmeyelim
Burda bizi kimse bulamaz
İstersen sarıl bana."


Dünya alçak ve kocaman bir yerdi
Ve biz küçücük yapraklı evimizden
Işıklı caddeleri ve Karadeniz’i seyrederdik.


Bir gün rüzgar çıktı
Evimiz yıkıldı
Ve O’nu kaybettim.


Kıyıdaki Adam O’nun ardından şöyle dedi:

"İzmir’li Ophelia !
Kelebek kanatlı küçük kız
Seni her sonbahar
Kavak ağaçlarının altında bekliyorum.
Yapraktan
Küçücük evlerin içinde."


Artık büyüdüm.
Ama hala kelebek kanatlarının sonsuzluğuna inanıyorum.
Çünkü yapraklardan yapılmış bir eve
Büyük insanlar ve ölüm giremez.


Eğer siz de ölü bir kelebeğe rastlarsanız
Ona sonbahar yapraklarından
Küçücük bir ev yapın.

Güzel bir konu güzel bir şiir kutluyorum şairini Yunus diyarından selamlar.