esmeli şimdi rüzgaryaşamak incecik bir pamuk ipliği umutsuz unutmalar ve kaybediş kendinde başka birini solgun yüzler acıyla susmuş bir bakış bıraktığın kadardı hepsi yalandı gözlerde gülüşler yalandı senli bütün düşler şimdi ölmeli artık bütün kahırları alsın bir nefeste o mevsimden hüzünlü nisan akşamları soluk bir bakışı kalmalı sevgilinin gülümseyişinde titreyen elleri kalmalı geride kayalıkların yaşlı gözlerinde kapanmalı artık ümit kapıları ölü martılara ağlamalı şimdi gökkuşağını sarıp sarmalayarak saf gülüşlerine yanmalı şimdi bütün hatıralar eski bir nisan gülüşünde esmeli artık rüzgar … Mert YIGITCAN 09 haziran Perşembe 2011 Beykoz / istanbul |