Keşke dememek için hayatta,sonradan yanmamak için,
Ağlanabilir esasında.
Önemli olanda,kaybetmeden de ona ağlayabilmektir.
Mesela umutların olabilir,sevgin de olabilir
Ama anlatmadığın zaman sevgini,
Umudun uğruna çabalamadığında,
Hep hüzün müzikleri dinlersin


’Ta ki ölüm kapıya gelinceye kadar...’


Bakışların hayalleri aşıp,gerçeğe ulaşamadıktan sonra,
Bir krizantem çiçeğinin hüznünü taşırsın vazolarda.
Kimler uğruna neler yitirdiğini,hangi nedende tükendiğini
Ağlamakta sana yakışıyor diyenden dinlemeli.
Tek şarkıda mutlu oldukça,yaşarken,ağlarken,severken,
Keşke dememek için de ağlayabilmenin öneminini anladıkça,


’Sevmenin faziletini daha iyi öğreneceksin.’


Hayat o kadar kısadır ki;
Karşına fazla bir şansta gelme.
Sadece geldiğini zannedersin keşke dedikçe.
Karşına bir ya da iki şans gelir de,
Anlayamazsın,anlamaktan kaçarsın deli gibi.
Şiirleri okursun,ama hiç ders almazsın.
Neler uğruna ne bedeller verdiğini anlatman da gerekir oysa,


’Ağlamadan,’Keşke’ dedikten sonra!’


Sürgündür ya hayat,karşına ikinci bir fırsat zor çıkar,
Yaşadıkça,eski bir radyodan bunu daha iyi anlayabilirsin.
Ülke ülke frekansları olan eski bir radyo,
Bazen sana herkesten daha yakın gelir.
Ve o radyo gibi bir seven de bulursun hayatında.
Senin ona inandığın,onun sana inandığı.
Ama çok zordur onu tutabilmek,onunla yaşayabilmek,
Çünkü bir ya da iki tane bulursun böyle birisi hayatında
Ve sen anladığında o çoktan gitmiş olacaktır.

Onu nasıl mı tanırım dersin,arkadaşlarına anlatırsın,
’Ne yapabilirim?’ diye sokak sokak,tanımadığın insanlara
Hiç farkında olmadan,hikayenden bahsedersin.
Oysa hiçbiri senin duygularını anlamak istemez.
Onlarından karşılarına sen gibi bir ya da iki fırsat geçmiştir,
Ama anlatmamak onlara daha kolay gelir.
Çünkü yaşanılan güzel şeyler
Saklandıkça insanın en beyaz sayfasında
Gün geçtikçe daha berraklaşır ve de daha da anlam kazanır.

Moda olursun aslında bir ara,düşüncelerin de değişir.
Karşında ki sevdiğinin zengin olmasını isteyende görürsün,
Ya da uzunca flört denen saçmalıkta sevgilerini yitirenleri de.
Oysa hiçbir manası yoktu,ne malın ne de mülkün aşkta
Ya da uzunca zaman birbiriyle dolaşmanın.

Eğer gözleri birbirlerine değdiğinde,
Söz sükut edipte,bakışlarla sevgileri artıyorsa,
En zor zamanında hep yanında olabiliyorsa,
Geceleri yanında bir dert olabiliyorsa,
Buydu esasında esas seni seven,sevgisine inanılan kişi.

Espri yaptığında gülebildiğinde,
Zor zamanında yanında olabilen,
Fikirlerine saygı duyan ve sana güvenen,
Konuştukça sıkılmayacağın,
Hayata küstüğün anda seni kabuğundan çıkartacak
Ve gözlerine baktıkça seni mutlu eden,
Ne fiziksel görünüşe ne de bir farklı değere,
Senden fazla değer vermeyen birini sevdikçe,
İnsan mutlu oluyormuş,en büyük dertlerinin ortasında.

Hepte sorarasın halbuki,
Böyle biri varmıdır hala,yaşıyor mudur acaba diye.
Emin olmalı ki insan,böyle insan vardır,
Vardır,vardır ama dediğim gibi sürgündür kaybedilmeye.

Önemli olan da aslında,kaybetmeden farkedebilmektir,
Kendini uzunca bir zaman yalnızlığa emanet etmeden.

Eğer bu satırlar bir şiir gibi akıp gidiyorsa hayattan,
Bacalardan çıkan dumanlar gibi gözden kayboluyorsa,
Acele etmen lazım,eğer varsa sevdiğini bir kişi.
Aklında birisi geçebiliyorsa bu satırları okurken,
Biraz dur burada,o ismi düşün sadece bir kaç dakika.
Yoksa devam etme okumaya!


...

Çok şanslısın esasında.
Onca satırı,böyle birisi var ihtimalinde okurken,
Şimdi kaybetmek istemediğin birisi var gibi devam ediyorsun.
Şimdi yapacağın birşey de olmasa,en azından kaybetmemek adına,
Elinden geleni yapmalısın.
Çünkü bir daha onun gibi birini bulma şansın çok az.
İnan ki;
Bütün acemi ve aptal aşıklar gibi,ilk yapılacak hareketi,
Hep Ondan beklersin.
Ve ondan beklersen eğer,çok geç kalırsın...

Aşk,sevgi gibi;çalışacağın işte böyledir.
Eğer severek ve isteyerek gidemiyorsan bir işe,
Ne kadar para kazansan da,bu senin için dert olur.
Arkadaşının da fazla olması gerekmez bu hayatta.
Bir tane arkadaşın olsun,ama seni gerektiğinde eleştirebilsin
Ve hatta gerektiğinde değil,seni,düzeltmek adına,
Yanlıştan çevirebilmek adına,
Sana nasihatlar versin.
Gerçek budur işte.


’Yoksa yanından gezen her insan dosttun,arkadaşın değildir.’



İşte!
Çok bildiğimiz hayat,esasında bu kısa ve manasızdır.
Şafak türkülerinde,yıldızları saymak ve sevmek varken,
Bir açıklaması olmayan ’keşke’lerle dolu hayat yaşamak
Ve bu hayata da ağlamak günahtır.

Siz yine de ağlamayın demiyorum,
Ama ağlamanızı anlayacak birisi bulamadıkça bu hayatta
Ağlamayın diyorum.
’Keşke’ demeden ağlamayı öğrenin
Ve eğer farkındaysanız ufacık şansınızın;


’Karşınızda duran bir ya da iki kişilik olasılığı heba etmeyin.’


Bir anne de olabilirsiniz,
Bir baba da olabilirsiniz!
Siz,sevmeniz gerekeni sevemediğiniz müddetçe,
Daim acı çekeceksiniz.

Keşkesiz bir hayat için,farkındayken sevilenin varlığını,
Farkettirin o zaman!

Ne de olsa bir ya da ikinci bir şanstır o,
Kısacık hayatınızda!