şiddetle ihtiyaç duyuyorum şimdi
şiddetli bir açlık sonrasına
ölü trenler rayları okşuyor
ray soğuk, pas tutmuş yer yer
adamlığın en doğru yerinden sevmişiz
sonra sessiz kalmışız
gar ölüm kokuyor
ölüm raksında çocuklar
bir kez daha nefret ettiriyor dünya
one more again
başlamadan mağlup düşüyor kavgalar

yumruk yapıp yürüyorum
elimi bir el tutsun diye dondurma yiyemem
kül üzerine entelektüel sohbet garabetleri
çok derin yataklardan çıkmış besbelli
kavatın ceplerinden çıkarken en yeni numara
yirmi dört numaralı odada bekliyor geçmişim
kırgınlıklar her bir sene tekrar edilmeli
yirmi beşi görmeden güneş’in gözleri
kravatla yeniden odalarda gezmeli

hesapsızca, yaş farkı olmadan,
her birine ayrı kayıyorum
bir elimde market poşeti, diğerinde kola
kayarak keskin bir zemin üzerine
camdan kadınları kumdan kadına karıyorum
bir film çıkıyor gecenin ikisinde
birinin kadınları oluyor, hep birinin karıları
böyle söyleyince müsait lügatın linç yemeye
at yarışında kaybettiğim son para kadar uğursuz
ve futbolun adaletine sövdüğümüz
en son maç kadar da güzel,
olmalıydı sonu böyle

otuz bir çekiyor paravan aşıklar renkli maskelerle
yasak olmasına rağmen kimse aldırış etmiyor
kalbin ıstırabına kayan yıldızlar geçidi tertemiz
secdeye varırsın dizi varsa, dili varmaz edepsiz
dizlerinden vurup, bir köşeye atıyorlar atları
ve ansızın bitiyor yılların en parlak tımarları
plakta çalıyor zeki müren’den çal kemancı

oturup haline ağlarsan, sana birileri
sen güçsüz düştün diye
sevineceklerse değeri olur
olduğun insandan sıyrılıp, budalaca bir
mutluluk tablosuna sıkıştırırsan kendini
olmayan bir seni yaşamaktan kalbin kahrolur
hepsi birden olmaya ve sahip düşmeye
inanır yarınlar
benim yumruğumu sıktığım
en dar sokaklarda başlar
yalanlar, kadınlar ve hayatlar

tutup ucundan demans yaşarken
bir de tablaya sıkıştır fotoğrafını
vesikalık unutulursun cüzdanında
bir edebiyat öğretmeninin yaşında
başlarsın iki parmağınla yalan yazmaya
çünkü sanat bu dedikleri aramak değil
kaçmaktır hakikatten, başmemur Azrail
ses verir, çok yakında geleceğim bunu bil

şiddetle soğuyorum
içimden havaya karışan florokarbon
bilmiyorum daha fazlasını ateş yanmadan
kesra kalbinden ötreye aşırınca
kisra sarayları gibi yıkılıyor masumiyetim
hızlı satışlara geliyorum
perakende ama nefes almadan, hızla.

iki esre, iki ötre;
bir kelime sarıyorum toptan ellerimle
yumruğunu boşaltıp, içini dökerken
merhaba eski dostum
gözlerimi yumup uyansam
bir vapur daha batabilir, bir tren daha ölü
varışları hep tehirli
sen iyisi mi çıktığın deliğe geri dön
uçak dahi geri kaçabilir kanatları olsa
ben uyuz bir köpek gibi kaşınırken tenhada
sen orpheus’tan aşka ait şarkılar dinle

şimdi aklım bile şaşkın haline
şiddetli bir şekilde açlık sonrası
kırmızı ve acı suların arasından
dikenli yollara söz vereceğim ağzımla
iki kere ben yine
dudaklarım kanasa da
ben kapatacağım ve suçlanacağım
siz hep haklı olacaksınız
eski dualardan çıkarıp ısıracağım
siz hiç yoktunuz, yok olmalısınız

iki kere de iki kere
paslı rayları öperim
siz rahatsız olmayın diye.