Sana yazamıyorum sevdiğim adam gibi
Seni sevdiğimi belli eder gibi
Ümitlerimi anlatır gibi

Ovalarımda iki sevgilinin karıncalara isyanı var
Yüreğimde hüzün, ölüm üşütmüyor çilekeş nefesimi

Senin bakmaya doyamadığım yüzünün kaydıraklarını
Islatmışken kaderin
Kirpiklerine sessizce ilişen buharında her damlanın
Avucuma düşmüş duru haliyle kalemimi yıkıyorum
Ama yapamıyorum sana yazamıyorum adam gibi

Gözlerim acem makamında kanunla çalarken aşkını
Sensiz gülüşlerime kızıyorum susturuyorum onları
Adını adımın yanına koyup
Kanıyorum yarınlara hayalinde

Ama ne kadar da hayalde kursam sevgilim
Sana senin şenliğinde
Gülen gözlerinde
Vefana ait yazamıyorum

Musiki hüznünde kanamak için hep hazırda olsa yüreğim
Aldanışlarıma dokunuyor senli mesafelerim
Duraklarında sessizce soluğunu alıyor dert soluncanları
Kıvranıyor, yanıyor yumurtası kalmamış ilham örümceğim
Ben dolanıyorum terinin rüzgarlarında
Susuz kalan dudaklarımı sürüp ayak izlerinde
Sonsuz bir hasrete gömüp berduştluğumu
Al bulutlarında uzanıveriyorum
Ama senli de olsam sensiz de sevgili
Yazamıyorum

Deniyorum defalarca
Eski yazdıklarıma bakıp bakıp
Utanıyorum

Sana sevdiğimi anlatacak bir destan yazmak istiyorum
Sana sevgilim
Sıcak mumumda bir kandil hasreti gibi
Sınavından pekiyi almış çocuğun al al yanaklarından
Kelebek ürperişinde makaslar alırken
Sıhhatini kazanmış genç yaşta bir kız çocuğu gibi
Özgürce sevilmiş yüreklerin leblerinde
Ağlaya ağlaya
Yüreğimdeki seni dilde yaka yaka
Sayfalara kana kana
Yazamıyorum sevdiğim


Her sükutumda içime gömüyorum seni
Liriksiz mısralarım atlıyor duvarından kumlara
Göremiyorum yüzünü
Hasret kaldığın gülücükleri göremiyorum
Hayaline dalıyorum
Bir tas su boşalıyor hep gözlerimden
Yusuf’’un oluyorum, yanıyorum geceleri hep hasretinden

Ama sevgilim
Yapım eklerimizi çekip çekiştiren çimen kokularında
Islatsamda her bir yanımı
Otladığım tüm ilhamlara rağmen bir türlü
Sana sarılıp seni öper gibi
Yazamıyorum

...