tut beni!
zamansızdı yaşananlar
biz bu devrin insanları değildik. zaman da yoktu ya anlamaya,anlatmaya bir hoşçakalla gidiverdik. senin girdaplarına ’’ben’’takılmıştı. benim huzuruma sen. adaletsiz bir takasın özneleriydik. ben ve sen yer değiştirirken. yüzeye çıkmaya çalışan bir balık gibi çırpınıyorum senden aldığım girdaplarda. ya batmalı ya çıkmalı ama... ayağım takılıyor çakıl taşlarına batmayı da beceremiyorum çıkmayı da. sense benden çaldığın huzurla takılmadan hiç bir balık ağına denizi seyrediyorsun sırça dünyanda. camlarını kırmak geçiyor içimden tut beni diyorum sessiz yalvarışlarımda tut ki öfkem yenik düşsün özlemime tut ki ellerimin kanı bulaşmasın tenine değmiyor mu sesim sana? |