DİLİMDEKİ ŞAİR
Ahmed Arif’e
Seni okuyorum,kavgasız yanlarımla; Geçirilirken ayaklarıma prangalar, Şingırtısı duyulur tüm yolsul halklara, Duyanlardan biri anam,oda saklar yaralarını... Giderim hiç durmadan Girerim kalenin zindanına Diyarbekiri görürüm Birde bebeğin aç resmini.. Seni okurken düşünürüm sokakları; Yürürüm çiçek bahçesine, İzlerim karanfili öpen kelebeği, O vakitler toplanır çukurovada pamuklar, Acıtır genç kızın ellerini ucu sivri dikenler, İçimi kemiren yalnızlıkla Dalar gözlerim, karanfil sokaga.. Seni dinlerken, susarım. Ölümün siyah renğine kafa tutarım, Buralarda savaş cehennemi yaşanır, Ölüsüne ağıt yakar şam sokaklarında analar, Bazende duyarım silah seslerini, Söylensemde düşman kesmez ateşini, Bu otuzüç kurşun değil ki uzatasın ellerini... Seni anıyorum,mayıs günlerinde Bakıyorumda solmuş mezar taşında ismin, Seslendirir şiirini,memleketimden gençler Yükselir gökyüzüne adiloşun ninnisi, Yükselirde ulaşır bulutlara konuk yüreğine, Sormak istersin şafaksız gençlere -Kim söyletir sizi böyle? Eğerler boyunlarını yere Ve fısıldar içlerinden biri ’Aykaranlık geceye..’ |
terketmedi sevdan beni "
ustayı anınaca aklıma geldi
teşekkürler anımsattığınız için.