düş kokusuzaman/ ne vakit kaçsa genzime çocukluğum asılır burnumun direğine... ve ben tıkabasa dolu bir oda olurum boşluğumda simsiyah bir ayna durur dimağımın kaygan duvarında küçücük bir kız çocuğu gelip kirli saçlarını tarar umutla gözlerindeki ışık henüz yanmış ya hiç sönmeyecek sanır haspa... derim ki ona hani şöyle ağız dolusu bağıra çağıra o yalancı ışığına yana yakıla söyle çocuk derim güller neden çürüyor dalında ya papatyalar sence/ masumiyet taşıyor mu hala... o halde / söyle çocuğum karanfiller neden yanıyor pir sultan diyarında derim ki söyle a benim darmadağın çocukluğum/söyle düşler neden kokuşuyor zamanla... |
a benim darmadağın çocukluğum/söyle
düşler neden kokuşuyor zamanla...
sorgulayıcı bir sohbetti en güzel zaman olan çocukluğumuz ile
dolu dolu şiirdi...saygıyla