Deniz yok deniz
o bir rüyanın uzakta uğultusu
Ama deniz yok. Deniz !
O bir yanılgısı aklın
şafaktan göç yerine
Direksiz yelkensiz bir geminin yol alması
Deniz yok Deniz
O bir sezgi yanlızca
Gökle yer arasında
Ayaklarının pergel gibi açılması
Deniz yok deniz
O bir nefes alması

oğlan olacaktın ki adın nisan
kiz gibi büyüttük seni korkudan
kefede dengesiz
kasapta deniz
yaşatmak için besledik onca sene
sonra attik seni çukurdan


bir kedim vardı küçükken
doğurur doğurmaz yavrularını yiyen
demekki sevmekte öldürmekte aynı hesaptan
dayanmaz insan yüreği kendini kesmeye
asar kendi evladını kendi yerine

lanet yağar üstümüze inceden
karanlık bozuk bir düşünceden,
ejdarhanın karın uğultusundan
üstte yıldız alta bakır tası gibi parlayan çocuklarım
pas yağıyor üstümüze geceden





sustuğu çocuklarımın düşleri çokçadır
büyüdüğünü sanmak aslında çocukçadır
Tanrı bir karınca yuvasıyla oynayan çocuk
O nun asıl amacı oyuncaktadır
birleştikleri o müthiş gerçek sonuç
ne çok azdır insanlığımızdan çocukluğumuz
ve gavur malı sandığımız çocuklarımız

ne kötüdür insanın aklıyla yolunu şaşırması
ne kötüdür insanın, kendine bir asır uzakta olması
ve ne acıdır insanın çok az şey biliyor olması
aslında kendi kendisine
düşman diye saldırıyor olması
ben derken ketum sen deyip çekip vurması