Günyüzü görmeye hevesli gözlerime gece karası hüzünler sirayet ettikçe,
Şerefine yeminler içtim damardan şiir şiir
İhtimaller devşirirken yüreğim
Aşka nûn cesaretle
Mısra dilinde naif
Kendi sesimde gaiptim…

Bütün yanılgıları örtbas etmeyen geceye yüz sürdükçe
Uzaklaştık güneşten
Nefesleri yamalayıp avuç çizgilerinde
Korkuları gözaltına işledik
Mor tebessümlerle…

Sırların susuzluğunda eridik
Ateşe verip aklımızın sığlıklarını
Dudaklarımızda inzivaya çektik sahte sevinç mimiklerini
Başı dumanlı dağlarda binlerce yol aldık
Binlerce ç/ağladık
Hüznün topal suskunluğunda…


Ağır umutlar edindik
Geriye dönerek
Mağlup kanatlarımıza uçmayı öğretmeye meyilli
Zamanın o kalın çizgisine gömülü kırgınlıkların ezikliğiyle
Ölürmüşçesine kaldırıp kirpikleri
Yaşamaklar edindik
İçe dönük bilgece…


Düş eviydi oysa zihnin fikir cambazı
Dört eşit parçaya bölünmüş yüreğimize gölgesini düşüren
İkrarına düştüğümüz özümüzün közünde...

/Korku karası sayıklamaların çığlığında
Dualar oynaşıyor dudaklarımda
Nazlı bir gelin kaygısıyla tedirgin ünlemler tetikte
Bilincin dili kurşunlandıkça bıkkınlık can çekişmekte…/

/Ağzımın acı ayazı iliklerimi yaktıkça
Avuçlarımı öptüm yamalı nefeslerle
Esrik ve titrek düşüncelerle
Parçalanan umutların kekeme çağrısında…

Ağzımda onlarca imge ürperirken
Alnımda ömür eriten koca bir yazgı kaskatı kesilmişti
Buz gülücüklerle…
Derinleşen çizgilerinde üşüyorken yüreğim
Üşüdükçe dilsizleşiyor yurtsuz söylencelerim
Esmerleşiyor dağ sularım
Kayboluyorum sonra
Bulamıyor kimseler büyüdükçe küçülen adımlarımı/

Bulanıyoruz kavramına zamanın/yoldur anılarımız
Söndürülmedik yangın
Bitimsiz tavaf…