ölüm suyunu serptikçe ılık hüzünler yerleşir gözlerime sabahın boynunda sayıklarken kıvaranan düşler soluğum donuk gece ki yalnızlığın acılar doğurduğu dökümüne konar yüzümün gizlendiği her yer deniz maviyi kıtlığa kelepçelemiş karanlık gölgelerde mor hışırtı serin ayrılık havası sanki bütün bu olanlar bir parça anımsamak adına geçmişin gözbebeklerini
sancıyla sığındığım odalar uçurum yarıkları
hangi kentte kol gezsem unutulmuş kelebekler ve ölüm acemi dalgınlıklarda iz suda sektikçe anılar yok kalbim her eşya siyahını giymiş kaybolmuş ışık sarkıtın pencere dibindeki ağaçları en derin kuyulara yaralandıkça adamlar ağlatırım bir anneyi ellerimde
akıyor Ağustos gökyüzünden son misafirim yalnızlık kimse oturmasın güneşin parmaklarına yeniden doğana dek
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
uçurum yarıkları şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
uçurum yarıkları şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
son misafirim yalnızlık
kimse oturmasın güneşin parmaklarına
yeniden doğana dek
TEBRİKLER ÇOK BEĞENDİM