Alak (Elif Lâm Râ )Şiirin hikayesini görmek için tıklayın ("Allah’a yemin olsun ki eğer benim bildiğimi siz de bilseniz az güler çok ağlardınız.sav.)
gerçek şu ki, insan azar. kendini kendine yeterli gördüğü için. kuşkusuz dönüş Rabbinedir. Alak suresı 6.7.8 o/nursuz yaşamın çift vâveylası eşref-i mahlûktu onun ilk adı türâb olmadan önce son baş a(l)danmış bir rüyanın tersinden yorumu kayıttan düşmüş son oyun başlar eğik ve yorgun kandırdı hayat onu adımlarken korkunç toprağı bir akşam sonu yönü belliydi ateş sesiydi dudağında son gülüş ağlayış gözünde bir cennet çeşmesi ve ölüm bu sesi hep duy dedi en son cenin düşünce soy ağacından devrildi dünya vakti tersinden şimdi hayat İsrafilin sesinde çırpınırken sonsuz bir yaşam için güya vebâli yüklenmiş mahlûkat hadsiz bir katre nam uğruna hesapsız kıbleyi ardına almış şimdi yıkılmaz denen taş mabed dünya çoktandır ölümler ömürleri yutmakta çoktandır ömürler ölümleri kusmakta azgın bir v/eda devrildi soy ağacı son alak uğruna uyan Havva tevbe sür toprağın diline dirilsin dünya Lailaheillallah... |
hatmettim şiir t'adında ve
her sureye sür beni
her surda üfle beni....