SEVMEK / BİR CANLI PAYINA DÜŞEN MAKSİMUM HÜKÜMağlarsın kendine içinden kısık halde öpüşür volta halindeki gizil aysbergler bir ölü gibi sessiz ve uzun düşünlerde saklıdır halbuki, o neden ani ürperti sökün eder, uzar tüylerin balistik bir inceleme kesinliği sarar içini _ki; tüm inat iyileştirmelerine rağmen o haklıdır yine !_ her ne kadar gurur yenilgiyi baltalasa da bu zoraki teyakkuz lokum gibi yapışır yakana kırmızıya çalar kahve tonları tımar eder yüzünün raflarını farkında olursun ister istemez bu iltihakın olan biten, o umursamaz kostümlü ve tıknazlığa sığdırmaya çalıştığın devdir! lacivert yağmurların damlayamamasıdır aslında içinden ağlamaktır adı, bu iltihabın işte, bilirsin ama anlay(t)amazsın... artan yoğunluğa dayanamamaktır yağmur ve açlığın örtemediği çıplaklık gurur ağlamaksa, doymamışlığın kadavrasıdır kanlı bıçaklı ve, bir canlı bir canlıya ağıt döküyorsa bunda en başından bir terslik vardır üzerine, bir de ıhlamur kokulu türküler değer tınısı sıcak hele aksanı bilindik nakaraların eyvahları azar azar her ütüsüz yüz tanır mutlaka eskiden en çok, yüzün haroşa istifini bozduğunda d/okunur aşk tüm kitaplar öyle yazar uğruna ölümü gözüne alabildiğin kadar sevmişsindir içindeki titremenin sessizliği tepikleme katsayısının izdüşümüdür bir dua ritüeline düşen unutma payı kadarken bu b/ölüm oysa sevmek; vazgeçemediğin canlı payına düşen maksimum hükümdür... mihengi kayıp odlara değer maşasız aklının yongası bir başını unutamazsın o masalın bir de göğsüne ilk yasladığın o başı karışır, yivlenir bin bir meşekkat çile üst üste avuçlarından sızar tüm makus hesaplaşmalar tüm ilkler bir şarkıdan iliklenir enine boyuna diline atarsın kendini bir ıslığın peşine/götürdüğü peykelere istemsiz ve kuramsız titreyen kelimeler kalır geriye ve, cevabını kendin verdiğin sorular bir de mırıldanarak neden şarkı söylenir ki zaten! bu da kendine acıma ve acındırma halinin deşifresidir bal gibi: ’iyiyim ben, hep aynı şeyler işte uyku hapları yalan dolan gülümsemeler iyiyim ben hem sen tanırsın beni ne yapsam ne söylesem o geç kalmışlık hissi son defa görsem seni kaybolsam yüzünde son defa benim olsan uyansam yanında’ ToprağınSesi . |