ALIŞTIK BİZ!!!
Dolandım durdum
Ayaklarım dermansız Yollarda çok yoruldum Aşındırdım dağları Bulutlara bıraktım Yağacak yağmurları, Memleketin her yanı Soludu karanlıkları Yıllardır bekledi Bir damla yağmuru Her gelen tepeledi Sevdamız uçup gitti Savrulan yaprak gibi Rüzgâr taşıdı bizi! Gidenleri uğurladık Gelenlere çok kandık Biz ahmak topluluk Hep sırtımızdan vurulduk, Kargaları bülbül sandık Ötüşleri karışsa da Renkleri anlamadık Bitecek değil bu çile Kargalarla bülbüller iç içe Kim koydu bunları Aynı kafese; Yankılandı kulağımızda Aynı seda! Nedir bu çektiklerimiz Burası bizim memleketimiz Geldiler ve gittiler Düşüncelerini bir bir ektiler Doğacak her fikre Bizi kurban ettiler! Gözleri dönmüş bunların Yüreklerindeki kara yüzlerinde Gökyüzünde bulutlar Parça parça, Ağlamaz gök Gelmeyince bulutlar Bir araya… Kalır toprakları sulamak Bizim kanlara! Nede olsa alıştık biz Gideni uğurlarken Geleni alkışlamaya! Yıl:06.02.2004 Saat:11.25—11.35 Kadıköy/İst EROL KEKEÇ |
Yüreklerindeki kara yüzlerinde
Gökyüzünde bulutlar
Parça parça,
Ağlamaz gök
Gelmeyince bulutlar
Bir araya…
Kalır toprakları sulamak
Bizim kanlara!
Nede olsa alıştık biz
Gideni uğurlarken
Geleni alkışlamaya!
Okunulması ve düşünülmesi gereken anlam dolu
dizelerdi. Yazan yürek dert görmesin.