MELANKOLİ
Melankoli nöbetlerindeyim yine,
Yıldızlar kararıp döküldü, Gün ortası elimde kalem Güneşten bir eser yok gibi; Hani o dostlar birer birer gitti Ana bacı kardaş, Arkadaş,dost yoldaş pusu kurmuş eşkiya gibi Mevziye çoktan konmuş... Melakoliyim dedim ya, Kimse sormasın bana Olduğum gibi yazıyorum okusana; Nedir her köşe başı Bir otobüs durağı, Bu şehirde otobüsler Hala ulaşımda mı Oysa transit geçtim bu durakları Bana değişim olduğunu söylemişlerdi Yoksa değişmeyen sadece ben mi! Melankoliyim işte, Var mı derdimin çaresi Bakın doğada benim gibi Karanlık kapladı her yerini Ama sabah uyanır dilber gibi, Melankoli değilse ne peki.... Yıl:13.04.2007 Saat:12.45-13.00 Çengelköy/İst. EROL KEKEÇ |