AY VE KÜÇÜĞÜM
Zifiri karanlıkta,
Senin yolunda, Ormanın ortasında, Dolaşırım sensiz... Gece boylu boyuna uzanmış, Hiç ses vermeyen bu karanlık gece... Bir tıkırtı gelmiş, Ay yaklaşmış ince ince... Aydınlanıvermiş; Küçüğümün ses vermeyen karanlık gecesi. Sonra ne olmuş ki? Gitmiş mi ayın gölgesi? Yine aldanmış küçüğüm, Yenik düşmüş heyecanına... O benim küçüğüm; Alışmış mecburen, Bu ıssızlığa... Altun VURAL |