Bu kış yoksul halk sofrasında
Bir demlik çay olarak yaşadım.

Kirli alüminyum kaplar’da
Ve kücük bardaklar’da
Biraktim birer birer
tanelerimi.

Kömür karasi bedenim
Üzerimdeki zehiri
İhbar edemeyecek kadar çirakdi;

Büyük insanlar
Galler’de koyunlarin
bulgaristan’da çocuklarin
Karadenizde solan yapraklarimizin
Farkinda bile olmadilar.

Ey
Aç gözlü yilanlar...!
Kaburgalarini görmekteyim
Fakir halklarin,

kanserli çocuklarin,
damlayan göz yaşlarini
Akitmaktayim
Yapraklarima,
Temizleye bilmesi
umuduyla
üzerimdeki
pis kokunuzu.

Onca soruyla geldim
Tükendim her bir yudumda,
Artik ölüm zamani
Susmali ve savrulmali
Karadeniz kiyilarina,

Bu kiş bir tutam çaydım
Kahvehanelerde,
Televizyonlarda,
Çıtır simitlerin yanı başında.

Şimdilerde
Çernobilde bir vakkayim

Aç gözlü avrupalilarin
Dramla son bulan
Oyunlarinin

Hopa’da katledilen
Küçük bir parçasiyim..

Devrim Dokdere


{ nükler santrallerin ölüm saçtigini bile bile, bu vahşete ülkeyi sürükleyen Takunyali liderlere küçük bir fisilti} ......