GÖLGEMİN ARDINA SAKLANIRDI ÇOCUKLUĞUMŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Uzun sürmeyen bir çocukluk yaşadım
bundan haberi yoktu Tanrı’nın İsa İnan ‘’Tanrı’nın beni sevmediğini şimdi anladım hâlâ ömrümü uzatıyor ‘’ Hasreti isa aç kartalların tünediği dağlarda bir dikili ağacım olmadı benim hangi zamanı uğurlasam gözlerinden avuçlarına yakalanırdı sobelerim bir tek göz odada uykulara büyüdüm ben uyanıkken gördüğüm bir düştün sen düştün bir gece şiirin rahminden sabah ilk çiçeklerini döller işten yorgun dönenleri karşılar akasyalar akşamlar özlemlerini ağırlar her öksürük paslanmış bir yalnızlığı çözer sen güldüğüne bakma gözlerimin insan boyun eğer zamana bir sinema perdelerini kapar açar bu yürek sana da yer açar duvara yazılmış bir şiirin üstünden eylül geçer serçenin yüreği kabarırdı kendi gölgemin arkasına saklanırdı çocukluğum yüreğimin sevgi işçileri dört mevsim mesaiye kalırdı artık günahlarımı soyunayım teninde çıplak kalsın tüm zamanlarım bedenin alışkanlığı seks ruhun alışkanlığı aşk oluyorsa açıkta kalan bir yara gibi gönül burkulur mu sevdiğine yürek yalnız kalır böylesi yolculuklarda bir gün kalemimiz de kırılır geriye kalırsa adımız kalır kara adamlar adımladı ömrümü aldı aklımı kadınlar karanlıklar çözdü yalnızlığımı yarınlara uzanan birer uçurtmadır çocuklar daha anlamadın mı geceler kasılır kalırdı karşımda korkardım sensiz ben tornavida çekerdim hayata g/itme sensiz kaybolurum bu şehrin girdaplarında İsa İnan |