GÖÇMENİN ÖLÜMÜ
ecelin insafsız keskin rüzgârı
vurdu son yaprağa ömür dalından. yaktı can evini korkunç bir ağrı, soğuk ter süzüldü sıcak alından. en siyah bürgüye büründü gece. yitirdiği ata topraklarını yoksa evini mi görür gibiydi, kımıldattı çatlak dudaklarını sağ eli dikildi ve yine indi ve gözleri açık kaldı öylece. bir kitap kapandı, bir şarkı bitti, aşıldı hasretin en sarp yokuşu. sınırlar ardına haber iletti acılı sesiyle bir gece kuşu: bir garip gurbette öldü sessizce. |
Kutlarım şairi
Şiir abartısız ve güzel
Saygılar