LEYLA
ismin dökülürken şiir dilinden
kıskançlık kurt gibi yer beni leyla ruhum feyz umarken aşk kandilinden gölge gibi izler şer beni leyla hep seni aradım düşte gerçekte kızaran şafakta açan çiçekte sesim duymak istiyorsan yürekte gönlünün sazına ger beni leyla hasretinin acı zehrin tatmışım gözlerinin hapisinde yatmışım gönül buketimi çöle atmışım gel de yaprak yaprak der beni leyla beklerken eridi sabrımın tümü bu yangında tadacaksam ölümü avuç avuç savurarak külümü uğursuz yellere ver beni leyla nerede gizlisin bu cefa niye bir canım var olsun sana hediye âşıklar üstümden geçsinler diye sırat köprüsüne ser beni leyla taptığım vefalı o kız isen sen n’olur bana tamam desen he desen direncim pes etti gel geleceksen bu kez ölümüne sev beni leyla |