Yaraların gövdenin en canlı yerinde Canın ise yarandadır. Ağlamak istersin… Dilini bilmediğin gurbet ellerde Ağlamak ne zordur. Ne teselli edecek sözcük duyabilirsin, Ne seni anlayan bir çift göz görebilirsin. Akar gözyaşların içine Çığlıkların yüreğine dolar O an elinde bir silah olsun istersin Kaderi kurşunlamak Ben yerine o ağıtlar yaksın dersin Gürültü havaya ağarken Ruhunun düğmelerini iliklemek Bir başka dünyaya düşmek dilersin
Düşmediğin yerde kalınca kendinle bir başına Azalırsın Akarken çarpacağı taşlardan korkan bir su gibi Salarsın kendini kaderin akışına Nasıl olsa bulur o yolunu diye Çırpınmaktan vazgeçersin
Mecalsizsindir Koyuverirsin bahtının rüzgârına Sürüklenip giderken varacağın yeri Bırakırsın yellerin insafına Kendi içine dönüp bakamazsın Baksan da Kendini tanıyamazsın….
Kırık bir ayna gerisinde Bin bir suret içerisinde kendini bulmaya çalışırsın Her bir parçadan akseden sen Sen olmaktan artık çok uzaktadır.. Canına dadanan acın sıvazlarken yüreğini Elinin yakıcılığına aldırmazsın…
Ne kadar keskin olduğunu bilmediğin bir bıçak Saplanıp kanatırken benliğini Kendini izlersin Bir masal sayfalarının gerisinden bakar gibi Fark edemezsin hangi figüran sen Var kabul etmeye çalıştıkça Yoklukla yalpalayan aklın İnanmak istemediğin gerçekleri haykırır Duymak istemezsin…
Ve bir mana akar gönlünün derinliklerinde Duruşu yokluklardan kurulu anlamsız bir tümce Öznesi sen, fiili sen, yüklemi yine sen Bir med cezir sahnesidir yaşanan Nerede durduğunu bilemezsin….
Hayat gerilerden bakar sana, Sen ise sana uzak bir hayatın tam karşısında Bir türlü buluşamamışsındır onunla Sen onu bıraksan da; O seni ne bırakır, ne de alır koynuna Ardını dönüp gidemezsin Yüzünü dönüp alnından öpemezsin Bunca kalp kırıklıklarına rağmen Çocukluğunda yaptığın gibi Rüzgârı ardına alıp bağırmak istersin hayata: "Acımadı ki !" Acıların donmuştur gözbebeklerinde Unutursun acımayı Unutursun incinmeyi Sorarsın kendine Ne vakittir yorgunum Ne kadar zamanda ruhum renklerini kaybetti Hangi yenilgiler beni bunca bezdirdi Kaç asırdır sevmeyi unuttum Kaç kelime tükettim de Lal oldu artık dilim Ve anlarsın ki Hissin lügatinden de Kendinden de vazgeçmişsindir….
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
MED CEZİR şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
MED CEZİR şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
BİR DAL KAZANIR YÜREK KIRILMADAN AKAR DUYGU VE HİS SELİNE...BÜTÜNLÜKTÜR GÖNÜLDE YIĞILAN...SEVGİLERİM YÜREĞİNE ...HA ŞİİR Mİ HERZAMAN OLDUĞU GİBİ ŞAHİKA...
İyi taraflarıyla kötü taraflarıyla yaşamaya mecburuz ve zorlukları yenmeyede mecburuz.Şairemizin güzel şiirini kutluyorum.Puanım tam.Yunus diyarından selamlar.
Yüreğine sağlık Perihan Med Cezir in benide çekim alanına aldı.bir geldim bir gittim.İçinde koca bir mahkemeyi Kübra kurup daha mahsere kalmadan hesabını kesmeye başlamışsın bile.Bu hesabı bu gelgitleri Med Cezirleri yaşamak erdem denizine akan nehirler gibi.Kah durgun akıyor kah şelaler gibi çağlıyor içimizde.Aslında bizi çağıran O büyük gücün O yüce varlığın çekim gücü.O na ulaşma yolunda nefis mücadelesi yani yani Med Cezirler hiç bitmeyecek.Ümidim o ki inşallah büyük denize Onun huzuruna varmadan LA RAHATA FİDDÜNYA olmayacaktır. Bana tefekkürü yaşatan yüreğine vesile olan kalemine ŞÜKRAN LİLLAH. Allaha emanet ol Sevgiler