say ki sokak lambasıy(d)ım annemdi deniz, kokusunu taşırdı rüzgâr karanlık sokaktı babam; mahinur ve ben aydınlatırdım
kaç kez taşlandı buğulu duvarlarım zaten kısıktı ışıltım korkardı sarhoş nidalarından bir de ürkütürdü elektrik direkleri karanlığa gömecek gibi
hep aynı çocuk tekmelerdi camdan dünyamı sanki bilirmiş gibi başımı eğdiğimi nereden bilecekti, düşünce çatlak camlarım sönünce sokağın kandili babamın yeniden öleceğini
hâlbuki masumdu her çocuk bilirdim oyun kadar mazereti vardı bir lambayı kırmanın ve yine bilirdim kirliydi elleri iftiraların...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Mahinur şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Mahinur şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.