Martı
Özgürlüğü ya da saflığı vurgular insan gözünde
Oysa kanatlarında yalnızlığın ağırlığı var işin özünde Mutsuzluk düşünce vapur seferlerine, anlarım Benden de yalnızdır martılar. Kaç kez ölmüştüm kanadında nefreti tükürürken İstanbul bir bakış kadar uzağımdayken Sen suyun akışı kadar hiddetli ve öfkeliydin. Ve ben düştüm Beyazlara bürünmüş bir martının kanadından. ... Uyu dedi şehir Avuçlarımda kalan son mutluluğu da bağışladım sana Ben de bir monoloğun cılız sesleri yükselirken Uç dedim! Vuruldu martılarda kanatlarından. Ağırlığıyla kanadı içim, bilirsin içim senden kalan can kırığı Kanattım ruhumu da. |
Kanattım ruhumu da.
UĞUR BÖCEĞİNE TEBRİKLER