iyi anlarında sesin kalınlaşıyor
keşke yalnız bunun için sevseydim seni.

C. Süreya

çetrefilli bir uçurumun sol yamacıyım
yüzüne kar alınlı kız çocukları yazıyorum
serüvenine dargın bir yol benimkisi
mutlu çakıl taşlarıyla bezeli patikalar adayamam sana
bir şehrin surlarını yıkamam
bu kadar ’sen’ken artık ben olamam
sevgilim uzat alnını / öpeyim
belceminde yazgım konuşsun biteviye
ellerim yine kül kurusu yine soğuk
ve düşlerim...
düşlerim öyle izbe, öyle soluk
uyanıkken gördüğüm en kısa rüyasın sen
iblisin kutsadığı günahlarımla geldim sana / çırılçıplak
’keşke yalnız bunun için sevseydim seni...’





sen de ağrıdın mı hiç sevgilim
rüzgar ömrü öptüğü an
hışımla kapandı mı seyir defterin
orada bir yerde bir çocuk bilye sakladı mı gözlerine
bir semazen acılarına döndü mü
sevgilim senin de göbek bağın
bir mezarlığın en ücra toprağına gömüldü mü?
aşk çatladı tohumundan
orada bir kadın öykündü yılkı atlara
söylenmemişin kutsallığını
ifşa edilenin kaypaklığına gömdü
ve bir nar-ı çiçek yaladı hüzünlerimi
bir masalın çürük elmalarla dolu enkazında biriktim
zordu sevişmeye ayrılan zamanlarda savaşmak
ve yorucuydu platonik bir mahşerin kalabalığında tutuşmak
ağrılarımı ölülerin bağışladığı soğuk kalplerle dindirdim
bağrını yardığım tüm kadavralardan helallik diliyorum
’keşke yalnız bunun için sevseydim seni’





çok uzakta x ülkesinin y şairi
’a’ ve ’s’ bilinmeyenleriyle mutlu bir şiir çizdi
belki ikimize dair sevi tutanaklarına geçecek tek güzel şeydi
oysa aşkım aşkına müsavi değildi
ve ihanet çok bilinmeyenli bir denklemdi / çözülemedi
bu acıyı tanıyorum ben
vakti evvel annemin gözlerinde gördüm
atsan atılmaz satsan satılmaz bir sevdanın kederi
ve vazgeçilmez bir zaaf / düpedüz kördüğüm
sevgilim / bilmiyorsun ağrıyan benim
inan hayallerimden fazla değilim
ne imkansız şey oysa
kelebeğe bir çınar ömrü biçmek
’keşke yalnız bunun için sevseydim seni...’





zaman sanki akıp gidiyordu kurşun hızıyla
doğduğumuz coğrafyalara doğru
ve evet ağrıyan bendim
an’ın telaşında ürkek
çaylak ve arsız nefesine düğümlendim
sevgilim
ağrılarımı sevdim
çünkü ağrılarım sendin
ne kaldı geriye defnedilmiş bir dem
ve yalınkat yalnızlıklardan başka
orada bir ahu,
göl kıyısında serin yarınlara uyuyor
’keşke yalnız bunun için sevseydim seni...’





söyle biz aşkın hangi halini bildik sevişmekten başka
tasavvuf edebiyatını öğrenemedik
belki korkulu düşlere edebi-yattık ama
hadi sen de kabul et sevgilim
biz çoğul zamanlarda hep edepsiz yattık
ana dilde aşkı anlattım sana
türk dilinin inceliklerini omuzlarında keşfettim
sense kürtçe öptün dudaklarımı
düşlerimle zazaca seviştin
şimdi neyim var kalbimde
yıkık dökük bir lisandan öte
yok sevgilim / hiçbir şeyim yok
sana soyunduğum kadınlığımdan başka
’keşke yalnız bunun için sevseydim seni...’



kasımikibinonankara
© aysegulguncan